δεν έχω άλλες εικόνες να δείξω
η φύση με πληγώνει ή μάλλον όχι με μελαγχολεί
δεν μπορώ να συνδεθώ μαζί της
γιατί δεν είμαι πια ο εαυτός μου
έχω γίνει κάτι άλλο, μια περίληψή του ίσως,
κι η φύση μου θυμίζει αυτό που κάποτε ήμουν
τώρα κοιτάω στα μάτια τον ήλιο και βλέπω θάνατο
βλέπω μια αρρώστια
βλέπω ένα χνάρι χαράς και νιώθω τα χνώτα μου να βρωμάνε
από ένα περσινό λάθος
εκείνο το περσινό λάθος αναμοχλεύει όλο το παρελθόν συμπυκνωμένο
βουτάω στη θάλασσα κι έρχεται βίαιο κύμα
εκεί που κάποτε κολυμπούσαμε γαλήνια
εγω και κάποιοι φίλοι, από τα παλιά
δεν θυμαμαι πια ποιος πρόδωσε ποιον
ακούς που φυσάει στην έρημη γη
ζηλεύω αυτούς που πήγαν διακοπές και ποτέ δεν χρειάστηκε να γυρίσουν
η φύση με πληγώνει ή μάλλον όχι με μελαγχολεί
δεν μπορώ να συνδεθώ μαζί της
γιατί δεν είμαι πια ο εαυτός μου
έχω γίνει κάτι άλλο, μια περίληψή του ίσως,
κι η φύση μου θυμίζει αυτό που κάποτε ήμουν
τώρα κοιτάω στα μάτια τον ήλιο και βλέπω θάνατο
βλέπω μια αρρώστια
βλέπω ένα χνάρι χαράς και νιώθω τα χνώτα μου να βρωμάνε
από ένα περσινό λάθος
εκείνο το περσινό λάθος αναμοχλεύει όλο το παρελθόν συμπυκνωμένο
βουτάω στη θάλασσα κι έρχεται βίαιο κύμα
εκεί που κάποτε κολυμπούσαμε γαλήνια
εγω και κάποιοι φίλοι, από τα παλιά
δεν θυμαμαι πια ποιος πρόδωσε ποιον
ακούς που φυσάει στην έρημη γη
ζηλεύω αυτούς που πήγαν διακοπές και ποτέ δεν χρειάστηκε να γυρίσουν