ακολούθα τα φθαρμένα σου παπούτσια...διαδρομές καλοκαιρινές η πέτρα καιει ο βράχος καίει, η νύχτα κλαίει, γιατί δεν της φέρθηκες σωστά, της είπες ψέμματα πάλι, η αλήθεια είναι ότι έλειπα, πάντα έτσι απαντάς, αλλά πού πας, όταν λείπεις...ακολούθα τα φθαρμένα σου ρούχα που κρέμονταν μέρες στην ξαπλώστρα, δεν σου κάνουν πια, από αυτά τα μισά δεν έιναι αρκετά, υπάρχει ένα νόημα σ' αυτά που λέω, ρωτάς, και δεν ξέρω τι να απαντήσω πια, το νησί μας απομακρύνεται, τι αλήθειες ψάχνεις να ακούσεις, τα εφηβικά σου τραγούδια τα λένε όλα, αλλά σαν να ξέχασες να τα μελοποιήσεις και χάσκουν κι αυτά μισά, ανολοκλήρωτα, σαν τα ατέλειωτα σχέδια σου, που ατενίζουν το Όμορφο, take the plan spin it sideways, πες μου όπως λένε και τα τραγούδια πως θα κάνεις την μεγάλη αλλαγή, πως θα δείς αλλιώς τα πλευρά μου να γέρνουν προς το μέρος σου, πού είσαι όμορφη μέρα σε ψάχνουμε όλα τα χαμένα παιδιά...στεκόμαστε μπροστά από πόρτα με χαλασμένο κλειδί. χτυπάς και ξέχαΣΕΣ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΟΥ "ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΩ" η φωνή από μέσα, πάρε τα χαλασμένα παπούτσια σου και φύγε εμείς θα μείνουμε εδώ στο κλειστό δωμάτιο κι όταν φτάσει η ΩΡΑ μας θα ναι όμορφη η μέρα όπως μας υποσχέθηκες και θα μαστε κι εμείς όμορφοι και θα πετάξουμε από το ανοιχτό παράθυρο, και δεν θα χρειαζόμαστε ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ πια, ίσως ούτε και ρούχα, ΘΑ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ στην ξαπλώστρα κι εμείς γυμνοί, οι βιαστές των λόγων σου , θεέ ή όπως αλλιώς θέλεις να σε ονομάζουν, εσένα που δεν τα μοίρασες σωστά, έλα γλυκιέ μου, σκίσε τα ρούχα σου και πες αντίο