Monday, September 10, 2007

dissolving in tiny circles my love (your image)
αν έγραφα μια ιστορία θα μιλούσα για κάποιον τόσο παραμορφωμένο
για κάποιον που απείχε τόσο πολύ από την ομορφιά
και την έψαχνε στα πιο παράξενα σημεία
στα σκουπίδια , ας πούμε, σε μπιχλιμπίδια, σε χάντρες
που αντάλασσαν οι κατακτητές με τους Ινδιάνους
τα μάζευε και τα κολλούσε στους τοίχους του
αναζητώντας λίγη ομορφιά ή λίγη γαλήνη,
αν είναι εφικτό για τον Κουασιμόδο ή τον κόμη Δράκουλα
ήθελε μόνο, ξέρεις, να δει τις καλτσοδέτες σου,
ήσουν κι εσύ από άλλη εποχή, από έναν κόσμο παράτερο
τα ρούχα σου δεν ταίριαζαν, τι ιστορία είναι αυτή Θεέ μου,
βασανιστική, ένα πρόσωπο γεμάτο εγκαύματα, κι ένα κασκόλ,
δώρο φίλου, για να κύβει τα προγούλια
κι ήταν οι πληγές του τόσο ιδανικές
όταν σε άγγιζε τα παραμορφωμένα χέρια έβγαζαν φωτιά
ώρα σου και σενα να καείς μικρό κακομαθημένο λουλούδι
όλοι τον ακολουθούμε, το αγαπημένο μας τέρας με χάντρες
στα χέρια, για εξευμενισμό-- πάρε με

2 Comments:

Blogger [UKUMUTU] said...

me ormi xeimarou se vriskw...teleio kookie mou...

xe...fili

11:22 PM  
Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Θα κρατήσω το "πάρε με" του τέλους.
Καλησπέρα!

10:08 PM  

Post a Comment

<< Home