"Σκύψε το κεφάλι να σε ιδώ, μα κι α σ' έβλεπα θα γύρευα να
κοιτάξω πιο πέρα
Τι αξίζει ένας άνθρωπος τι θέλει και πώς θα δικαιολογήσει την
ύπαρξή του στη δευτέρα παρουσία;
Α! να βρισκόμουνα ξυλάρμενος χαμένος στον Ειρηνικόν Ωκεανό μόνος με τη θάλασσα και τον αγέρα
μόνος και χωρίς ασύρματο ούτε δύναμη για να παλέψω με τα στοιχεία."

Γ. Σεφέρης, απόσπασμα από το Γράμμα του Μαθιού Πασκάλη


Κι είπα στον εαυτό μου : Πώς ξημερώνει η καινούρια μέρα/ποιον δρόμο θα τραβήξει/κουράστηκα να βλέπω δρόμους/άσε με τώρα να βουλιάξω στην άσφαλτο/όσο είναι καυτή ακόμα/χωρίς δύναμη, χωρίς δύναμη, χωρίς δύναμη/ποιο γκρίζο με στοιχειώνει//



(αυτό για τον etalon που μου θύμισε την ποίηση)