ναι, έλειψα για λίγο
\δεν πίστευα ότι θα λείψω σε κανέναν/
εγώ και τα άσκοπα μηνύματα μου
σε μαγικά κουτάκια ή σε μποτίλιες
\θυμάστε την λέξη "μποτίλιες"??/
κάθε φορά που ζω λίγο, ξεμένω από λέξεις
"φοβάμαι πως πρέπει να διαλέξεις"
λέει η φωνή κάπου από μέσα
ποια μαγικα ΣΧΟΙΝΙΑ να πλέξεις/
καινούριες/ιστορίες και ποιες φοβίες
σ' ακολουθούν, όπως έλεγε η ταινία
"σε δημόσιους χώρους"
τι πιο πολύ απ' όλα φοβάσαι
/μην σπάσει αυτό το εύθραστο έδαφος
κάτω/ απ΄τα πόδια σου/ή μην
ανακαλύψεις στον ψεύτικο τοίχο
μια τρύπα/ του αγαπημένου σου ηδονοβλεψία/
που δεν είναι άλλος, απ' τον εαυτό σου
ΣΕ ΓΝΩΡΙΜΑ ΔΩΜΑΤΙΑ, ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ