..."ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου"...

λαγνεία, σε κρυμμένα δωμάτια/που μπαίνει το φως ντροπαλό/πορτοκαλ/ι
μας αραδιάζει τις νότες του/το κορμί αδειά/ζει//ρουφάει θαρρώ τα φωτόνια/μπορώ να χω κι εγώ ένα/πλασμένος ο κόσμος/στα χέρια σου/για όμορφους ανθρώπους//πονάει/καμιά φορά/μα το απαλύνει/η γράμμωση στο μπράτσο σου/και μια υποψία πορτοκαλ/ιού, του ήλιου νομίζω/κάτω απ' τα νύχια σου//πώς λαγοκοιμάται η λαγνεία//σ ' έναν κόσμο για όμορφους ανθρώπους/ήρθες αλλά δε στάθηκες αρκετά, για να μετρήσω τις ραβδώσεις των χεριών ή των χειλιών σου/και τώρα μόνο τις ονειρεύομαι, τις υποψιάζομαι, ή αν είμαι τυχερή τις ψάχνω σε άλλους, όμορφους, ανθρώπους

"μ' έμαθες να κοιτάω χαμηλά"