πεθαίνω έναν αργό θάνατο
όλα αυτά που δεν κατάφερα να αγαπήσω
στη ζωή
χαμογελούν ειρωνικά
γιατί μου χρωστάνε έναν αργό θάνατο

τους άντρες που δεν με κοίταξαν
τους φίλους που δεν τηλεφώνησαν
τα φορέματα που δεν ταίριαζαν
τη μητέρα/τον αδερφό/ τα μυστικά τους
τις άδειες ώρες
τις λέξεις που γλυστρούσαν μέσα από τα χέρια μου
όταν τις είχα ανάγκη, για να αγκαλιάσω τις σκέψεις

τις σκέψεις
ενός μυαλού διεστραμμένου